Slechts zeer spaarzaam mag een bedrijfsarts zeggen dat een werknemer geen arbeidsmogelijkheden heeft. Deze blog legt uit wat hiervan de reden is en wanneer de bedrijfsarts het wel mag zeggen.
Zowel bij werkgevers als bij werknemers leeft vaak de gedachte dat ziek zijn en het eigen werk daardoor niet kunnen uitvoeren betekent dat je ook niet hoeft te werken. Een werknemer verwacht dan niet te hoeven werken. En een werkgever verwacht geen werk te kunnen of mogen aanbieden. En daarmee lopen werkgever en werknemer op de langere termijn vaak tegen kostbare problemen aan.
Zeker als verzuim langer duurt is de bedrijfsarts gehouden bij zijn beoordelingen strikt richtlijnen te hanteren. Richtlijnen zijn afspraken over hoe te handelen bij bepaalde ziektebeelden. Afspraken tussen bedrijfsartsen, specialisten en gespecialiseerde therapeuten. Het toepassen van die richtlijnen is niet vrijblijvend. Het is de plicht van de bedrijfsarts een richtlijn te volgen. Alleen met de juiste argumenten en met medische onderbouwing mag van richtlijnen worden afgeweken.
Een over alle richtlijnen heen geldende richtlijn is de richtlijn ‘geen duurzaam benutbare mogelijkheden’. Deze richtlijn stelt feitelijk dat ieder van ons tenminste in theorie belastbaar is te achten met arbeid, tenzij hij voldoet aan een van de volgende uitzonderingen:
- de werknemer is opgenomen in een ziekenhuis of AWBZ erkend instelling
- de werknemer is bedlegerig
- de werknemer is lichamelijk niet zelfredzaam (ADL afhankelijk van derden)
- de werknemer is mentaal zo instabiel dat er sprake is van een persoonlijk en sociaal disfunctioneren
- de werknemer heeft zo sterk wisselende arbeidsmogelijkheden in de tijd dat in redelijkheid geen belastbaarheid met arbeid mag worden verwacht.
Waar niet wordt voldaan aan deze uitzonderingen moet de bedrijfsarts, zeker als het verzuim langer dan een paar maanden aanhoudt, inzetten op een advies te re-integreren in passend werk binnen de grenzen van de beperkingen die het ziektebeeld met zich meebrengt.
Het is vanuit deze richtlijn dat veel problemen ontstaan. Problemen met loonsancties indien de wachttijd WIA (twee jaar verzuim) wordt vol gemaakt. Vaak omdat de bedrijfsarts te soepel beoordeeld heeft. En problemen met werknemers in de loop van het ziekteproces, omdat de bedrijfsarts in hun ogen teveel de nadruk legt op de noodzaak van re-integratie in werk. De wetgeving en vooral de onderliggende regelgeving is echter duidelijk. Er is geen keuze.